افزایش سریع قند خون باعث آزاد شدن مولکولهای التهابی و رادیکالهای آزاد میشود که این موضوع روی بدن تأثیر منفی دارد.
علائم زونا میتوانند بر روی صورت و چشمها، دهان و گوشها نیز ظاهر شوند. این ویروس همچنین میتواند برخی از اندامهای داخلی را تحت تاثیر قرار دهد.
فرد مبتلا به پارانوئید دائما به همسر خود شک دارد و رفتارهای خشونتآمیزی از خود بروز میدهد.
با این حال، بعضی از افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر این بیماری هستند. محرکها و عوامل خطر احتمالی عبارتند از:
↑ ↑ ↑ نگاه به بیماران پارانویا، انگلیسی، انتشارات شیکاگو ۱۹۹۸، دکتر حمید رضا تهرانی ↑ فرویدیسم، اشاراتی به ادبیات و عرفان، امیرحسین آریان پور، ص ۲۸۴ ↑ گالیله، مرکز بینالمللی سنتز بخش تاریخ علم، ترجمه ناصر موفقیان، ص ۱۴ ↑ کهنسالی، سیمون دوبووار، ترجمه دکتر محمدعلی طوسی، جلد ۲، ص ۷۶۵ ↑ روشنفکران، پال جانسن، ترجمه جمشید شیرازی، ص ۳۱۸ ↑ همان منبع، ص ۱۹۷ ↑ رسالت زیگموند فروید، اریک فروم، ص ۹۱ ↑ همان منبع، ص ۹۱۷ ↑ مجموعه آثار (۱)، با مخاطبهای آشنا، صص ۲۵۶ و ۲۵۷ ↑ پارانویا و روشنفکران، سعید عبدالملکی، روزنامه اعتماد، شماره ۱۵۷۹، ۱۱/۱۰/۸۶، صفحه ۵ (اندیشه)
انواع قرص های خواب آور: از قوی ترین تا کم عوارض ترین بهمن ۲۹, ۱۴۰۰
زونا چیست؟
فکر می کنند دیگران دارند به شخصیت آنها توهین و حمله می کنند، در حالی که عکس بیماری زونا از نظر دیگر افراد اینگونه نیست.
به تعهد، وفاداری یا قابل اعتماد بودن دیگران شک می کنند. بر این باورند که دیگران از آنها سوء استفاده می کند یا آنها را فریب می دهند.
روشنفکر بسته به متدولوژی که دارد اغلب رگه یی از پارانویا جزء جدایی ناپذیر شخصیت و اندیشه او است چرا که او ارزشی بیش از حد برای خود قائل است، اعتقادات دیگران را به چالش میبرد، گاهی مواقع قضاوتی خشک و یکجانبه دارد، به طرزی دیوانه وار از یک موضوع دفاع میکند یا به رد دیگری میپردازد و علاقهمند به تحلیل و تفسیر است.
حدود ۱ تا ۴ درصد از مردم به دلیل مشکلاتی که برایشان پیش میآید، باید وقت خود را در بیمارستان بگذرانند.
درد معمولا اولین علامت بیماری شینگلز است. تعدادی از بیماران بدون اینکه بثوراتی داشته باشند، درد زونا را تجربه میکنند. سایر افراد ممکن است علاوه بر درد و بثورات پوستی، علائم دیگری مثل تب، لرز یا سردرد هم داشته باشند.
به همین دلیل، روانشناسان معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید را تا بعد از ۱۸ سالگی تشخیص نمی دهند.
هنگامی که متخصص سلامت روان، مانند یک روانشناس یا روانپزشک، حدس می زند فرد به پارانویا مبتلا است، اغلب سؤالات کلی میپرسد که حالت دفاعی در فرد ایجاد نکند یا جوّ گفتگو را سنگین نکند. معمولا سؤالاتی می پرسد که روشن کننده موارد زیر است: